مهتابوآبگیر
آبگیر کوچک دلش گرفته بود
غمی وسیع اندازه آسمان سیاه شب
حجم ناچیز اورا فراگرفته بود
وچکه چکه درون خودش میگریست
ناگهان ماه عروس زیبای شبهای تار طلوع میکند
ومهتاب دخترپر فروغ آسمان
به سوی آبگیر میرود
یک قطره ماه درون آبگیر می چکد
وآغوش آبگیر پراز ماهتاب میشود
آبگیر...
آسمان رادرون خود کشیده و
آغوش گرم ونمناک خود را به سوی او گشوده است.
ماه زیبای آسمان...
درون آبگیر را نظاره میکند...
چه عاشقانه مهتاب کوچکش رابه برگرفته است.
آبگیر"تکه کوچکی از زمین که آسمانی شده
دل کوچکش را به مهتاب می دهد....
وعکس من درآب
برعکس من
به آسمان نگاه می کند....
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: